Prawo Mi�dzynarodowe

Inkorporowana – nowe, oryginalne źródło prawa; Ich dalszy los – moc oddziaływania (art. 27) – zależy od tego, jak plasują się w hierarchii aktów prawa wewnętrznego? W istocie, w jakiej relacji pozostają wobec ustaw? Indywidualizacja tej relacji jest możliwa jedynie w przypadku umowy transformowanej i inkorporowanej. Mając na uwadze praktykę, jakie zasadnicze relacje między traktatem a ustawą wchodzą w grę? a. umowa może mieć moc równą ustawie; b. umowa może mieć moc wyższą od ustawy; Przypadek pierwszy – umowa o mocy równej ustawie. Umowa – transformowana, inkorporowana – „na poziom” ustawy. Jej relacja wobec ustaw wcześniejszych w sytuacji konfliktu regulacji? Lex posterior derogat legi priori Relacja ustawy późniejszej wobec wcześniejszej transformowanej lub inkorporowanej umowy w sytuacji konfliktu regulacji. Lex posterior derogat legi priori (!?) Umiarkowanie łagodzić może ten oczywiście negatywny dla umowy skutek domniemanie, że przyjęta później ustawa nie może być uchwalana z zamiarem naruszenia międzynarodowego zobowiązania. Domniemanie to musi ustąpić jednak, gdy ustawa sygnalizuje zamiar ustawodawcy odstąpienia od zobowiązania lub gdy nie ma sposobu pogodzenia skonfliktowanych reguł obu aktów. Przypadek drugi – umowa o mocy wyższej, niż ustawa. Dotyczy wyłącznie traktatów inkorporowanych – pozycja traktatu w obrębie krajowego porządku jest w takim przypadku mocna – przesłanie art. 27 KW rzeczywiste. Po raz pierwszy zasada wyższości traktatu nad ustawą została uznana przez konstytucję Hiszpanii w 1931 roku; I.3. Jak wygląda w praktyce usankcjonowanie przez państwo wyboru stosowanej techniki wprowadzania międzynarodowych zobowiązań w obręb prawa krajowego? Gdzie szukać informacji o tym, który z mechanizmów – recepcyjny, czy też poza-recepcyjny – państwo przyjmuje? Rola prawa międzynarodowego jest współcześnie tak istotną, że określa jego miejsce w krajowym porządku prawnym ustawodawca konstytucyjny. Zatem miejsce to wskazuje Konstytucja oraz praktyka konstytucyjna, orzecznictwo sądów naczelnych nade wszystko, w szczególności zaś orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli w państwie istnieje i działa. Gdy pytamy zatem… Czy nadanie skuteczności zobowiązaniom międzynarodowym w obrębie krajowego porządku prawnego następuje wyłącznie w następstwie aplikowania recepcyjnego lub poza-recepcyjnego (formalnego) mechanizmu introdukcji? Odpowiedź jest negatywna. Uzupełnieniem mechanizmów formalnych jest „materialne wprowadzenie” prawa międzynarodowego – ten termin opisuje interpretacyjne dokonania świadomego treści art. 27 KW sędziego lub innego organu stosującego prawo. WYKŁAD 16 (21-02-2006) II. Miejsce prawa międzynarodowego w systemie prawnym Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 9 Konstytucji RP(1997) – „Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego”