Prawo Mi�dzynarodowe

Był takim...do II połowy XIX wieku Aktywność służby dyplomatycznej, jak i coraz częściej innych niż służba zagraniczna, funkcjonariuszy zaczęto różnicować, dzieląc je na: -akty władcze państwa-czyli czynności de iure imperii -akty analogiczne do tych, które dokonują podmioty prywatne uczestniczące w obrocie cywilnoprawnym-czyli czynności de iure gestionis; akty niezwiązane z wykonywaniem kompetencji państwa. Jednym z orzeczeń różnicujących oba typy czynności były orzeczenia sądów francuskich: Sądu Paryżu (1926), a następnie Trybunały kasacyjnego (1929) w sprawie statusu przedstawicielstwa handlowego ZSRR we Francji. W werdykcie podzielającym opinie sądu pierwszej instancji Trybunał odmawiając przyznania immunitety w postępowaniu stwierdził, że ,,(...) przedstawicielstwo to podejmuje działania handlowe we wszelkich domenach...te zaś aktywności mogą być postrzegane jedynie jako czynności handlowe, wobec których zasada suwerenności państwowej jest całkowicie obca.” Współczesne podejście do immunitetu państwa opiera się więc na podstawowym rozróżnieniu czynności funkcjonariuszy w przestrzeni obcego państwa na czynności de iure imperii i czynności de iure gestionis i na rozróżnieniu -immunitetu jurysdykcyjnego i immunitetu egzekucyjnego. 2.1. Immunitet jurysdykcyjny Immunitet jurysdykcyjny ratione personae? Kto z niego korzysta? Czy tylko funkcjonariusze centralnych organów władzy państwowej działający w imieniu państwa i podmioty publiczne umocowane do działania w imieniu państwa, czy też szerszy ich krąg (np. Podległe funkcjonariuszom centralnych organów służby, podmioty władzy terenowej, samorządowej? Na pewno ten pierwszy szerszy krąg. Immunitety jurysdykcyjne ratione materiae? Immunitety nie obejmują czynności de iure geastionis. O tym czy czynność ma taki charakter decyduje sędzia-on ocenia naturę przedsiębranego aktu. Immunitet nie będzie najprawdopodobniej skutecznie powoływany przed sądem, gdy spór dotyczył będzie • Umów handlowych -np. przenoszących własność (a więc umów kupna-sprzedaży) • Umów o pracę • Umów dotyczących posiadania i korzystania z rzeczy (np. Umów najmu-budynków, pomieszczeń) • Uczestnictwa w spółkach • Eksploatacji statków w celach innych niż służba publiczna o charakterze niehandlowym • Zdarzeń, skutkiem których jest wywołanie szkód na rzeczy lub osobie Takie rozwiązania przyjmuje Konwencja europejska o immunitecie państwa (1972). Podobne regulacje krajowe. Ostatecznie wszak rozstrzygnie sędzia. Postanowienie SN z 11.01.2000 (I PKN 562/99) ,,Nie można odnieść immunitetu państwa obcego do działań jego organów w zakresie obrotu cywilnoprawnego (handlowego) na terenie innego państwa. Ambasador Republiki Chile występuje w sprawie jako pracodawca, czyli podmiot uczestniczący w obrocie cywilnoprawnym. Nie realizuje w tym zakresie aktów władzy publicznej państwa obcego, nie dotyczy jej więc immunitet jurysdykcyjny przysługujący takiemu państwu.”