Prawo Mi�dzynarodowe

c. problem immunitetu sprawców zbrodni; Jakkolwiek art.. 27 (1) statutu MTK stanowi „ (…) działanie w charakterze głowy państwa lub szefa rządu, członka rządu lub parlamentu, wybranego reprezentanta lub rządowego urzędnika w żadnym przypadku nie zwalnia osoby z odpowiedzialności karnej w rozumieniu Statutu, ani też nie będzie stanowiło, także samo w sobie, przesłanki do obniżenia orzeczonej kary.” to …? d. ustawy amnestyjne wobec sprawców zbrodni, a jurysdykcja powszechna… W RPA Trybunał Konstytucyjny wyraził pogląd, że proces prawdy i pojednania pozostawał w zgodzie z prawem międzynarodowym, a decyzje Komisji Prawdy i Pojednania amnestionujące osoby, którym można postawić zarzuty popełnienia zbrodni, były z nim zgodne. e. Problem postępowania dowodowego (w przypadku podjęcia działań konieczna współpraca państwa terytorialnego (?); ustalanie danych o osobach i przedmiotach; gromadzenie i zabezpieczenie dowodów i dokumentacji (ich translacja ); wizytowanie miejsc; ochrona ofiar i świadków), problem jego finansowania; Zamykając rozważania nad jurysdykcją powszechną stwierdźmy… Mając na uwadze ściganie przestępstw kwalifikowanych jako delicja iuris gentium – z uwagi na ograniczony traktatami krąg zobowiązanych – można opatrzyć terminem jurysdykcji quasi-powszechnej . Ściganie zbrodni przez sądy krajowe ma miejsce w ograniczonej (śladowej skali), z tej przyczyny mamy do czynienia z zalążkowym stadium kształtowania się normy prawa zwyczajowego stanowiącej o takim obowiązku. Mówienie zatem o jurysdykcji powszechnej jest ciągle opisem przyszłych być może aktywności jurysdykcyjnych. Ochrona kompetencji / jurysdykcji państwa Prawo międzynarodowe chroni kompetencje / jurysdykcje państwa w dwojaki sposób: 1. uznając, iż istnieje w przypadku każdego z państw zbiór uprawnień, które wykonuje w sposób całkowicie dyskrecjonalny – to jest „sfera zastrzeżona”, „sfera kompetencji wyłącznych” opisywana także terminem „twardego rdzenia” suwerenności państwowej; 2. uznając także, że w procesie wykonywania tych uprawnień, państwo korzysta ze strony państw trzecich, z pewnych przywilejów i immunitetów; 1.1. „Strefa zastrzeżona” (termin pojawia się w I poł. XIX w.) -jest strefą, w obrębie której działania państwa i realizowane kompetencje nie pozostają w żadnym związku z prawem międzynarodowym; nie są poddane w najmniejszym stopniu rygorom prawa międzynarodowego; -zakres sfery zastrzeżonej zależy od prawa międzynarodowego i jego rozwoju; -zaciągnięcie międzynarodowego zobowiązania dotyczącego materii należącej do strefy zastrzeżonej, wyklucza dla zaciągającego zobowiązanie możliwość powoływania się na tę konstrukcję i skutecznego przeciwstawiania jej w każdej sytuacji dotyczącej interpretacji lub wykonania tego zobowiązania; Opinia doradcza STMS w sprawie ustaw o obywatelstwie (1923):