Prawo Międzynarodowe

Refleksja Trybunału dotyczy charakteru następujących zasad międzynarodowego prawa konfliktów zbrojnych.

1. Zasady zakazującej nieograniczonego wyboru środków szkodzenia nieprzyjacielowi

2. Zasady stanowiącej o obowiązku ochrony ludności cywilnej i obiektów cywilnych w toku prowadzonych działań wojennych

Zasady zakazująca nieograniczonego wyboru środków szkodzenia nieprzyjacielowi

Regulamin praw i zwyczajów wojny lądowej (IV konwencja Haska 1907)

Art. 22 „Strony wojujące nie mają nieograniczonego prawa wyboru środków szkodzenia nieprzyjacielowi”.

Art. 23 „Oprócz zakazów, ustanowionych przez specjalne konwencje, zabrania się w szczególności:

a.    używać trucizny lub broni zatrutej;

b.    zabijać albo ranić zdradziecko osoby, należące do ludności lub do wojsk nieprzyjaciela; (...)”

Obowiązek ochrony ludności cywilnej i obiektów cywilnych w toku prowadzonych działań wojennych

Preambuła Regulaminu (IV KH) „(...) Zanim bardziej wyczerpujący kodeks praw wojennych będzie mógł być ułożony. Wysokie umawiające się Strony uważają za właściwe skonstatować, że w wypadkach, nie objętych przepisami obowiązującymi, przez nie przyjętymi ludność i wojujący pozostają pod opieką i władzą zasad prawa narodów, wypływających ze zwyczajów ustanowionych między cywilizowanymi narodami, oraz zasad ludzkości i wymagań sumienia publicznego”.

„Zasady te są na tyle ważne, że tworzą nieprzekraczalne zasady prawa zwyczajowego (they constitute untrangressible principles of international customary law)”.

Wyrok MTS w strawie amerykańskiego personelu dyplomatycznego i konsularnego w Teheranie (1979)

„(...) żadne państwo nie ma obowiązku wchodzić w relacje dyplomatyczne z innym państwem, gdy jednak to uczyni nie może nie uznać imperatywnych  zobowiązań nakazujących zachowania, które skodyfikowane zostało w konwencjach wiedeńskich z 1961 i 1963 roku”.

Komisja Arbitrażowa ds. Jugosławii, wskazywała, że normami imperatywnymi są:

Opinia 1 (29.11.1991) „prawa osoby ludzkiej” i „prawa narodów i mniejszości”;

Opinia 2 (11.01.1992) „normy nakładające na państwa obowiązek zabezpieczenia praw mniejszości, który implikuje istnienie prawa każdej osoby do określenia wg własnego wyboru przynależności do wspólnoty etnicznej, religijnej lub językowej”.

Opinia 10 (4.07.1992) „(...) reguły stanowiące o zakazie użycia sił w relacjach z innymi państwami, jak i gwarantujące prawa mniejszości etnicznych, religijnych i językowych”.

Zbiór norm prawa międzynarodowego tworzą:

-    normy ius cogens (0,1%)
-    normy ius dispositivum (99,9%)