Prawo Międzynarodowe
Refleksja Trybunału dotyczy charakteru następujących zasad
międzynarodowego prawa konfliktów zbrojnych.
1. Zasady zakazującej nieograniczonego wyboru środków
szkodzenia nieprzyjacielowi
2. Zasady stanowiącej o obowiązku ochrony ludności cywilnej i
obiektów cywilnych w toku prowadzonych działań wojennych
Zasady zakazująca nieograniczonego wyboru środków szkodzenia
nieprzyjacielowi
Regulamin praw i zwyczajów wojny lądowej (IV konwencja Haska
1907)
Art. 22 „Strony wojujące nie mają nieograniczonego prawa
wyboru środków szkodzenia nieprzyjacielowi”.
Art. 23 „Oprócz zakazów, ustanowionych
przez specjalne konwencje, zabrania się w szczególności:
a. używać trucizny lub broni zatrutej;
b. zabijać albo ranić zdradziecko osoby,
należące do ludności lub do wojsk nieprzyjaciela; (...)”
Obowiązek ochrony ludności cywilnej i obiektów cywilnych w
toku prowadzonych działań wojennych
Preambuła Regulaminu (IV KH) „(...) Zanim bardziej
wyczerpujący kodeks praw wojennych będzie mógł być ułożony.
Wysokie umawiające się Strony uważają za właściwe skonstatować, że w
wypadkach, nie objętych przepisami obowiązującymi, przez nie przyjętymi
ludność i wojujący pozostają pod opieką i władzą zasad prawa
narodów, wypływających ze zwyczajów ustanowionych
między cywilizowanymi narodami, oraz zasad ludzkości i wymagań sumienia
publicznego”.
„Zasady te są na tyle ważne, że tworzą nieprzekraczalne
zasady prawa zwyczajowego (they constitute untrangressible principles
of international customary law)”.
Wyrok MTS w strawie amerykańskiego personelu dyplomatycznego i
konsularnego w Teheranie (1979)
„(...) żadne państwo nie ma obowiązku wchodzić w relacje
dyplomatyczne z innym państwem, gdy jednak to uczyni nie może nie uznać
imperatywnych zobowiązań nakazujących zachowania,
które skodyfikowane zostało w konwencjach wiedeńskich z 1961
i 1963 roku”.
Komisja Arbitrażowa ds. Jugosławii, wskazywała, że normami
imperatywnymi są:
Opinia 1 (29.11.1991) „prawa osoby ludzkiej” i
„prawa narodów i mniejszości”;
Opinia 2 (11.01.1992) „normy nakładające na państwa obowiązek
zabezpieczenia praw mniejszości, który implikuje istnienie
prawa każdej osoby do określenia wg własnego wyboru przynależności do
wspólnoty etnicznej, religijnej lub językowej”.
Opinia 10 (4.07.1992) „(...) reguły stanowiące o zakazie
użycia sił w relacjach z innymi państwami, jak i gwarantujące prawa
mniejszości etnicznych, religijnych i językowych”.
Zbiór norm prawa międzynarodowego tworzą:
- normy ius cogens (0,1%)
- normy ius dispositivum (99,9%)