Prawo Międzynarodowe

Trybunał stwierdził, że Norwegia stosuje swoja metodę delimitacji co najmniej od 1869 roku, i od tego czasu, praktyka ta nie była do początku  wieku XX , przez okres 60 lat, kwestionowana przez UK. Ponieważ UK poddawała w wątpliwość  spójność i konsekwencję (jednolitość) zachowań Norwegii, Trybunał stwierdził:
„Trybunał jest zdania, że nie należy przywiązywać zbyt wielkiej wagi do pewnych niekonsekwencji i niezgodności, rzeczywistych lub pozornych, które UK odkryła w praktyce Norwegii. Mogą być łatwo wyjaśnione w świetle różnorodności i bogactwa zdarzeń, zachodzących w okresie biegnącym do 1812 roku, lecz nie są tego znaczenia, aby mogły zmienić wnioski do jakich doszedł Trybunał.”

Jednolitość kolektywna

 W toku postępowania (1951) rozważano, jakie rozwarcie wejścia do zatok uprawnia do połączenia ich linia podstawową, a tym samym włączenia wód zatok w obręb wód wewnętrznych.

Trybunał zauważył, że : „(…) jakkolwiek zasada 10Mm dla włączenia wód zatok w obręb wód wewnętrznych została przyjęta przez pewna grupę państw w ich prawie krajowym, jak i łączących je traktatach i konwencjach , jaki i zostały przyjęte w tym względzie rozstrzygnięcia sądów arbitrażowych w sporach pomiędzy nimi, to inne państwa przyjęły inne rozwiązania. Należy, zatem stwierdzić, że zasada 10Mm nie nabyła statusu powszechnej normy zwyczajowej.”

1958 konwencja o morzu terytorialnym i pasie przyległym – zatoki 24; zatoki historyczne powyżej 24Mm;


 Jak intensywny, w jakim przedziale czasu występować musi ów jednolity sekwens zachowań?

Wyrok MTS z 20.02.1969r., w sprawie delimitacji szelfu Morza Północnego – spór między RFN, a Danią i Holandią.

Czego dotyczył spór? Metody podziału szelfu kontynentalnego

Art.62 Konwencji o szelfie kontynentalnym (1958)

„Jeżeli… szelf kontynentalny znajduje się u wybrzeża dwóch sąsiadujących z sobą państw, to granica szelfu… zostanie określona przez nie w drodze porozumienia. W braku porozumienia… granica zostanie określona przez zastosowanie zasady jednakowej odległości od najbliższych punktów linii podstawowej, od których mierzy się szerokość mórz terytorialnych każdego z tych państw.”

Dania i Holandia były stronami konwencji.
RFN nie była strona konwencji.

Trybunał stwierdził - ”(…) że krótki czas jaki upływa od chwili wejścia w życie konwencji – sam w sobie nie stanowi przeszkody dla ukształtowania się nowej reguły prawa zwyczajowego, będącej oryginalnie wyłącznie konwencyjna regułą.”

Ale art.6 konwencji o szelfie kontynentalnym nie stał się – do 1969 roku – wzorem normy zwyczajowej.


Jak intensywny, w jakim przedziale czasu występować musi ów jednolity sekwens zachowań?

SN Stanów Zjednoczonych w sprawie Paquete Habana (1900) – analizował praktykę 400 lat;

MTS w sprawie delimitacji szelfu Morza Północnego  - nie wykluczył możliwości ukształtowania się normy zwyczajowej w okresie 11 lat (1958-1969);
4.10.1957r.  – norma wyłączające przestrzeń poza-powietrzną z suwerennego władztwa powstała w przeciągu…godziny.


Jaki jest, jaki może być przestrzenny zasięg praktyki?

Jaka jest skutkiem tego konfiguracja reżimów zwyczajowych?

Odpowiedź:
- zwyczaj powszechny;
- zwyczaj regionalny;
- zwyczaj dwustronny;

Zwyczaj powszechny – ius dispositivum
Czy warunkiem koniecznym istnienia powszechnej normy prawa zwyczajowego – jest udział (aktywny/pasywny; fizyczny/werbalny) w praktyce przez każde z państw członków społeczności międzynarodowej, a tym samym sygnalizowanie przez każde z nich indywidualnie, swej zgody na stanowiony norma reżim?

W opinii sądów międzynarodowych brak partycypacji (aktywnej/pasywnej; fizycznej/werbalnej) w „praktyce” nie wyklucza związania państwa pozostającego „poza nią” zwyczajem powszechnym.

Skąd to, sprzeczne z woluntarystycznymi założeniami systemu prawa międzynarodowego, przekonanie?

Z oglądu i interpretacji faktów.

Szelf kontynentalny - …Szwajcaria, Czad, Nepal (?)

Postępowania nowych członków społeczności międzynarodowej – ich stosunku do prawa międzynarodowego (konstytucje);

i… stwierdzenia MTS w sprawie delimitacji szelfu Morza Północnego  (1969).


Trybunał odrzucił tezę jakoby w powszechnym prawie zwyczajowym pojawiła się norma odzwierciedlająca dyspozycję art.6 konwencji o szelfie kontynentalnym, bowiem „(…) w tym okresie, praktyka państw, w tym państw, których interesów konwencja szczególnie dotyka, nie była powszechna jak i jednolita, i zgodna z dyspozycją konwencyjnego postanowienia.”