Prawo Międzynarodowe
Trybunał stwierdził, że Norwegia stosuje swoja metodę delimitacji co
najmniej od 1869 roku, i od tego czasu, praktyka ta nie była do
początku wieku XX , przez okres 60 lat, kwestionowana przez
UK. Ponieważ UK poddawała w wątpliwość spójność i
konsekwencję (jednolitość) zachowań Norwegii, Trybunał stwierdził:
„Trybunał jest zdania, że nie należy przywiązywać zbyt
wielkiej wagi do pewnych niekonsekwencji i niezgodności, rzeczywistych
lub pozornych, które UK odkryła w praktyce Norwegii. Mogą
być łatwo wyjaśnione w świetle różnorodności i bogactwa
zdarzeń, zachodzących w okresie biegnącym do 1812 roku, lecz nie są
tego znaczenia, aby mogły zmienić wnioski do jakich doszedł
Trybunał.”
Jednolitość kolektywna
W toku postępowania (1951) rozważano, jakie rozwarcie wejścia
do zatok uprawnia do połączenia ich linia podstawową, a tym samym
włączenia wód zatok w obręb wód wewnętrznych.
Trybunał zauważył, że : „(…) jakkolwiek zasada
10Mm dla włączenia wód zatok w obręb wód
wewnętrznych została przyjęta przez pewna grupę państw w ich prawie
krajowym, jak i łączących je traktatach i konwencjach , jaki i zostały
przyjęte w tym względzie rozstrzygnięcia sądów arbitrażowych
w sporach pomiędzy nimi, to inne państwa przyjęły inne rozwiązania.
Należy, zatem stwierdzić, że zasada 10Mm nie nabyła statusu powszechnej
normy zwyczajowej.”
1958 konwencja o morzu terytorialnym i pasie przyległym –
zatoki 24; zatoki historyczne powyżej 24Mm;
Jak intensywny, w jakim przedziale czasu występować musi
ów jednolity sekwens zachowań?
Wyrok MTS z 20.02.1969r., w sprawie delimitacji szelfu Morza
Północnego – spór między RFN, a Danią i
Holandią.
Czego dotyczył spór? Metody podziału szelfu kontynentalnego
Art.62 Konwencji o szelfie kontynentalnym (1958)
„Jeżeli… szelf kontynentalny znajduje się u
wybrzeża dwóch sąsiadujących z sobą państw, to granica
szelfu… zostanie określona przez nie w drodze porozumienia.
W braku porozumienia… granica zostanie określona przez
zastosowanie zasady jednakowej odległości od najbliższych
punktów linii podstawowej, od których mierzy się
szerokość mórz terytorialnych każdego z tych
państw.”
Dania i Holandia były stronami konwencji.
RFN nie była strona konwencji.
Trybunał stwierdził - ”(…) że krótki
czas jaki upływa od chwili wejścia w życie konwencji – sam w
sobie nie stanowi przeszkody dla ukształtowania się nowej reguły prawa
zwyczajowego, będącej oryginalnie wyłącznie konwencyjna
regułą.”
Ale art.6 konwencji o szelfie kontynentalnym nie stał się –
do 1969 roku – wzorem normy zwyczajowej.
Jak intensywny, w jakim przedziale czasu występować musi ów
jednolity sekwens zachowań?
SN Stanów Zjednoczonych w sprawie Paquete Habana (1900)
– analizował praktykę 400 lat;
MTS w sprawie delimitacji szelfu Morza Północnego
- nie wykluczył możliwości ukształtowania się normy zwyczajowej w
okresie 11 lat (1958-1969);
4.10.1957r. – norma wyłączające przestrzeń
poza-powietrzną z suwerennego władztwa powstała w
przeciągu…godziny.
Jaki jest, jaki może być przestrzenny zasięg praktyki?
Jaka jest skutkiem tego konfiguracja reżimów zwyczajowych?
Odpowiedź:
- zwyczaj powszechny;
- zwyczaj regionalny;
- zwyczaj dwustronny;
Zwyczaj powszechny – ius dispositivum
Czy warunkiem koniecznym istnienia powszechnej normy prawa zwyczajowego
– jest udział (aktywny/pasywny; fizyczny/werbalny) w praktyce
przez każde z państw członków społeczności międzynarodowej,
a tym samym sygnalizowanie przez każde z nich indywidualnie, swej zgody
na stanowiony norma reżim?
W opinii sądów międzynarodowych brak partycypacji
(aktywnej/pasywnej; fizycznej/werbalnej) w
„praktyce” nie wyklucza związania państwa
pozostającego „poza nią” zwyczajem powszechnym.
Skąd to, sprzeczne z woluntarystycznymi założeniami systemu prawa
międzynarodowego, przekonanie?
Z oglądu i interpretacji faktów.
Szelf kontynentalny - …Szwajcaria, Czad, Nepal (?)
Postępowania nowych członków społeczności międzynarodowej
– ich stosunku do prawa międzynarodowego (konstytucje);
i… stwierdzenia MTS w sprawie delimitacji szelfu Morza
Północnego (1969).
Trybunał odrzucił tezę jakoby w powszechnym prawie zwyczajowym pojawiła
się norma odzwierciedlająca dyspozycję art.6 konwencji o szelfie
kontynentalnym, bowiem „(…) w tym okresie,
praktyka państw, w tym państw, których interesów
konwencja szczególnie dotyka, nie była powszechna jak i
jednolita, i zgodna z dyspozycją konwencyjnego postanowienia.”