Prawo Międzynarodowe

HIERARCHIA NORM (HIERARCHIA ZOBOWIĄZAŃ)

Tutaj już występuje zróżnicowanie. W traktacie Ligi Narodów przyjęto klauzule:
Art. 20 LN


Skutek nieuwzględnienia dyspozycji art. 20 LN miał wywołać skutek nieważności umów. Jeżeli państwo nie zinwentaryzowało, nie uzgodniło treści przyszłych, kolejnych treści zobowiązań międzynarodowych z zapisami Ligi przyjmowano, że te przyszłe zobowiązania są nieważne. Powtórzenie pewnego zapisu pojawia się w Karcie NZ:
Art. 103 Karty NZ  W razie sprzeczności pomiędzy obowiązkami członków Narodów Zjednoczonych, wynikających z niniejszej Karty, a ich obowiązkami wynikającymi z jakiegoś innego porozumienia międzynarodowego, pierwszeństwo będą miały ich obowiązki wynikające z niniejszej Karty.

Sprawa rozstrzygana przez MTS w kwestii interpretacji i zastosowania konwencji montrealskiej z 1971r. Była to opinia doradcza, jaką wydał MTS na wniosek Rady Bezpieczeństwa ONZ. Sprawa dotyczyła relacji między Kartą NZ a konwencją montrealską z 1971r. o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego.

W 1986r. nad szkocką miejscowości Lockerbe dochodzi do katastrofy linii Air Panam. Ginie ponad 250 osób, w większości obywatele USA. USA i UK próbują znaleźć przyczyny tragedii i szybko ustalają, że ta katastrofa jest następstwem działania terrorystów libijskich. Sprawą tą zainteresowała się również Rada Bezpieczeństwa, która zakwalifikowała to zdarzenie jako zagrożenie pokoju › nałożenie ciężarów na Libię: sankcje komunikacyjne, żądanie ekstradycji sprawców itd. Libijczycy twierdzą, że wszystkie osoby tego dramatu, które mają do nich pretensje (USA i UK) jesteśmy stronami konwencji montrealskiej montrealskiej 1971r. o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, kiedy patrzymy na reguły gry przyjęte w tej konwencji w przypadku zaistnienia takiej sytuacji jak nad Lockerbe znajdujemy, że każda ze stron ma obowiązek, albo wydać, albo sądzić sprawców. Libia nie chce wydać sprawców, ale chce ich osądzić na własnym terenie (w Trypolisie). Po co mieszać do tego RB? MTS stwierdził jednak, że odwoływanie się do konwencji montrealskiej musi ustąpić przed zapisem art. 103 Karty NZ. Jeśli społeczność międzynarodowa zakwalifikowała to zdarzenie jako zagrożenie pokoju i uruchomiła mechanizm oceny działania i nałożenia sankcji przez RB to trzeba mieć świadomość, że zostały uruchomione pewne zdarzenia na gruncie pewnych reguł, czy zobowiązań, przed którymi inna umowa międzynarodowa musi ustąpić. Art. 103 precyzyjnie tą zależność między Kartą NZ a konwencją montrealską ujawnia i precyzuje.


Problem norm ius cogens (bezwzględnie imperatywnych)
Konstrukcja norm ius cogens – nie jest jeszcze w „naturalny” sposób używaną konstrukcją w praktyce międzynarodowej. Pewną miarą tej powściągliwości jest orzecznictwo MTS.