Prawo Międzynarodowe
HIERARCHIA NORM (HIERARCHIA ZOBOWIĄZAŃ)
Tutaj już występuje zróżnicowanie. W traktacie Ligi
Narodów przyjęto klauzule:
Art. 20 LN
Skutek nieuwzględnienia dyspozycji art. 20 LN miał wywołać skutek
nieważności umów. Jeżeli państwo nie zinwentaryzowało, nie
uzgodniło treści przyszłych, kolejnych treści zobowiązań
międzynarodowych z zapisami Ligi przyjmowano, że te przyszłe
zobowiązania są nieważne. Powtórzenie pewnego zapisu pojawia
się w Karcie NZ:
Art. 103 Karty NZ W razie sprzeczności pomiędzy obowiązkami
członków Narodów Zjednoczonych, wynikających z
niniejszej Karty, a ich obowiązkami wynikającymi z jakiegoś innego
porozumienia międzynarodowego, pierwszeństwo będą miały ich obowiązki
wynikające z niniejszej Karty.
Sprawa rozstrzygana przez MTS w kwestii interpretacji i zastosowania
konwencji montrealskiej z 1971r. Była to opinia doradcza, jaką wydał
MTS na wniosek Rady Bezpieczeństwa ONZ. Sprawa dotyczyła relacji między
Kartą NZ a konwencją montrealską z 1971r. o zwalczaniu bezprawnych
czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa
cywilnego.
W 1986r. nad szkocką miejscowości Lockerbe dochodzi do katastrofy linii
Air Panam. Ginie ponad 250 osób, w większości obywatele USA.
USA i UK próbują znaleźć przyczyny tragedii i szybko
ustalają, że ta katastrofa jest następstwem działania
terrorystów libijskich. Sprawą tą zainteresowała się
również Rada Bezpieczeństwa, która
zakwalifikowała to zdarzenie jako zagrożenie pokoju ›
nałożenie ciężarów na Libię: sankcje komunikacyjne, żądanie
ekstradycji sprawców itd. Libijczycy twierdzą, że wszystkie
osoby tego dramatu, które mają do nich pretensje (USA i UK)
jesteśmy stronami konwencji montrealskiej montrealskiej 1971r. o
zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko
bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, kiedy patrzymy na reguły gry
przyjęte w tej konwencji w przypadku zaistnienia takiej sytuacji jak
nad Lockerbe znajdujemy, że każda ze stron ma obowiązek, albo wydać,
albo sądzić sprawców. Libia nie chce wydać
sprawców, ale chce ich osądzić na własnym terenie (w
Trypolisie). Po co mieszać do tego RB? MTS stwierdził jednak, że
odwoływanie się do konwencji montrealskiej musi ustąpić przed zapisem
art. 103 Karty NZ. Jeśli społeczność międzynarodowa zakwalifikowała to
zdarzenie jako zagrożenie pokoju i uruchomiła mechanizm oceny działania
i nałożenia sankcji przez RB to trzeba mieć świadomość, że zostały
uruchomione pewne zdarzenia na gruncie pewnych reguł, czy zobowiązań,
przed którymi inna umowa międzynarodowa musi ustąpić. Art.
103 precyzyjnie tą zależność między Kartą NZ a konwencją montrealską
ujawnia i precyzuje.
Problem norm ius cogens (bezwzględnie imperatywnych)
Konstrukcja norm ius cogens – nie jest jeszcze w
„naturalny” sposób używaną konstrukcją w
praktyce międzynarodowej. Pewną miarą tej powściągliwości jest
orzecznictwo MTS.